Varanasi

Varanasi was op voorhand de stad waar ik het meeste naar heb uitgekeken, dus ik ben blij dat het eindelijk zover is. Eigenlijk ook omdat Bikaner en Mandawa een beetje tegen vielen.. 

Varanasi is de meest heilige en oudste plaats van India. Hindoes geloven dat wie hier sterft, wordt gecremeerd en de as (en overblijfselen) in de Ganges wordt geveegd de cyclus van reïncarnatie stopt en men 'moksha' bereikt (nirvana) hier sterven en gecremeerd worden is dus eigenlijk iets heel moois. Er zijn honderden tempels en iets van 53 ghats allemaal gelegen aan de westelijke kant van de rivier.

Ik moet zeggen dat na 3 dagen Varanasi woorden nog steeds tekort schieten om het te beschrijven.. Ik ben hier midden in het echte India, waar alles op straat gebeurt en het is hier wel echt smeriger dan in andere plaatsen. Je ziet hier echt alles voorbij komen, mensen zonder ledematen, magere vrouwen met magere kinderen op de arm smekend om melk, blinde mensen, bedelaars, heilige mannen (sadhu's)... het is echt heel moeilijk om tegen alles en iedereen 'nee' te moeten zeggen en ze daarna moet negeren, de vrouwen volgen je, tikken je aan je arm totdat je buiten hun 'werkgebied' komt en ze je met rust laten.

Het is soms echt heel moeilijk omdat je ze het liefst allemaal geld wil geven zodat ze het beter hebben, maar dat wordt echt afgeraden. 98% zijn scams, oplichtingen, die mensen hebben het niet zo slecht als ze doen voorkomen. Als je melk koopt voor een baby, dan brengen ze het als je weg bent terug naar het winkeltje in ruil voor geld. Sommige bedelaars die benen lijken te missen vouwen ze op zo'n manier onder hun lichaam dat je dat niet ziet dmv een doek ofzo... dus 's avonds lopen ze gewoon naar huis. Ook bij de crematie ghats wordt gezegd dat sommige mensen helemaal niemand hebben en die dan op basis van gunsten van anderen worden gecremeerd. Of je wil bijdragen aan het hout wat echt heeeel duur zou zijn, wat dus reuze meevalt.

Raj had een gids voor me geregeld die mij de laatste dag even kon rondleiden en wat vragen kon beantwoorden die ik de eerste dagen heb verzameld. Zo kwam in dus ook achter nog meer oplichting praktijken en andere weetjes.

Ik heb tochtjes over de rivier gemaakt bij zonsondergang en zonsopkomst, erg mooi en heftig. 'S ochtends is het meest heilige moment van de dag dus baden veel mensen in de rivier. Om half 6 zit ik met 2 Engelsen in een bootje te kijken naar de mensen die hun rituelen uitvoeren aan de rivier, chanten, bidden en voel ineens alsof ik naar een soort fata morgana aan het kijken ben. Overal komen geluiden vandaan (marktjes, tempel bellen, geschreeuw, chanten). Je kunt er echt uren naar kijken.
Ik had al eerder veel kale vrouwen gezien en navraag had al opgeleverd dat het toeristen uit het zuiden van India zijn. De vrouwen laten zich kaal scheren in devotie tot de goden, voordat ze gaan baden. Ik had de eer om dit vanaf een afstandje te mogen bekijken en foto's te maken. 

'S avonds maakt men zich op voor de avond ceremonie bij de 'main ghat' wat echt een hele happening is. Ik heb deze Aarti 3 keer meegemaakt, een keer vanaf het water in een bootje en 2 keer tussen de Indiërs, wat echt een feest was. Elke avond worden de goden en de rivier Ganges vereerd, er wordt meegeklapt en gezongen. Er lopen veel verkopers rond om goedkope troep te verkopen maar ook mannen met chai, dus elke keer als ik er een voorbij zie komen bestel ik een klein kopje voor 5 roepie. 

Continue wordt je benaderd of je een boot tochtje wil maken, of je een shop wil bezoeken en worden continue dezelfde vragen aan me gesteld. Om het leuk te houden voor mezelf en de reacties te checken van de mannen hier probeer ik verschillende namen, landen en beroepen uit. Zo blijkt dat waar ik ook vandaan kom, er altijd wel een broer, neef of oom is die in een van die landen is geweest, les geeft, wat dan ook. Ook de namen zijn allemaal even leuk en mooi. 

Ik heb ook een wandeling langs de rivier gemaakt beneden langs de ghats om het leven te bekijken en wat foto's te maken. Het blijft heel bijzonder dat er ghats zijn waar crematies plaatsvinden maar ook waar de was gedaan wordt, waar het riool op uit komt, waar wordt gezwommen. Een oneindige stroom van lichtjes voorzien van bloemetjes komen er dag en nacht voorbij.. en alles vervuilt de rivier. 
Om dit vieze stuk over te slaan nemen veel hindoes een bootje naar de overkant, waar het zogezegd schoon water zou zijn. Ik zou er volgens sommige boot eigenaren zelfs kunnen zwemmen... nou,  toch liever niet!

Nog even terugkomend op de crematies. De eerste avond ontmoette ik een oude man die me vertelde dat er iets aan de gang was bij de crematie ghat en hij wilde me graag meenemen en Engels oefenen. Het was nog vroeg op de avond dus ik ging even met hem mee. We liepen een stukje en kwamen aan bij de crematie ghat, waar ik eerder vanaf de boot al had gezien dat er 7 crematies aan de gang waren. Het oude mannetje ging voorop en vertelde dat vrouwen niet bij de crematie aanwezig mogen zijn (wat ik al wist) maar dat vrouwelijke toeristen wel mogen komen kijken, dus daar ging ik weer als enige vrouwelijke toerist, terwijl iedereen naar me keek, met de man mee de ghats op. We hebben een tijdje staan kijken en daarna bood hij aan dat we ook van boven konden kijken... een beetje terughoudend zei ik dat dat niet hoefde en dat ik wel van een afstand keek. Hij drong aan en zei dat ik niet bang hoefde zijn en ik elk moment weg kon. Uiteindelijk ging ik mee en vanaf een dak vrij dicht boven de verbrandingen keek ik toe. Het is echt onbeschrijfelijk wat er dan door je heen gaat. Je verstand probeert zich vast te houden aan het feit dat het iets moois en goeds is wat hier gebeurt, maar dat is wel echt heel moeilijk. 

Varanasi is heel bijzonder, indrukwekkend en spiritueel en ik wil zeker nog een keer terug!